4 Nukon i kwestia tłuszczu

Włosi nazywają to uchwytami miłości. My, naród bardziej przyziemny, nie tak skory do uprawiania miłości a raczej ziemi, zwykliśmy mówić na to wałki tłuszczu lub jeszcze dosadniej – tłuszcz. 

Jak zwał, tak zwał, finał jest zawsze jednoznaczny – grubas. 

Grubasem może być zarówno dwunożny przedstawiciel najwyższego gatunku, jak i domowy czworonóg. Do grubasów, okropne stwierdzenie, należy także moja przyjaciółka, niegdyś chuda jak patyk, potrafiąca przecisnąć się przez szparkę w płocie, teraz mogąca umieścić w niej jedynie głowę i główkująca, dlaczego reszta ciała nie chce się zmieścić. Wszak Babcia mawiała, że jak przejdzie głowa, to reszta też. Nie pomagają diety, odchudzanie ani rygorystyczna dieta. Nasza wrażliwość na jej spojrzenie, zwane przez nas maślanką, przerasta nas. Ulegamy prawie za każdym razem. Bo jak odmówić maślanemu spojrzeniu, trykaniu głową, głośnemu psikaniu – mającemu na celu zwrócenie uwagi – hej, jestem tu, pod stołem, sami żrecie, a mnie nie poczęstujecie? –czy szturchaniu prawą łapą – ej tej, nadal jecie, a ja nadal tutaj jestem i czekam. Nie bądź skąpiradło, rzuć okrucha!

Czasami zastanawiam się, czy jedyną myślą mojego psa nie jest myśl w stylu – czy to się nadaje do zjedzenia i czy jest tego gdzieś więcej?

-         Oj grubaska z niej – powiedział po zastrzyku weterynarz brawurowo zaokrąglony w każdym miejscu. – Nie można by jej trochę odchudzić? – zaproponował, zmierzywszy Nukona wzdłuż i wszerz. Naturalnie nadmienił, jak wielką krzywdę wyrządzamy zwierzęciu, fundując mu dodatkowe kilogramy.

Nanuk zeskoczyła z kolan i wyskoczyła z kliniki, wyciągając mnie za sobą na zewnątrz.

- Co mówisz, Nanuk? – krzyknąłem na parkingu, wiedząc, że weterynarz usłyszy moje słowa. - Że przyganiał kocioł garnkowi?!!